İNTİZAR - 7 Ekim'de İran Parlamentosu'nun, “başta ABD ve İsrail olmak üzere” dış tehditlere karşı Direniş'i “ve onları destekleyen ülkeleri” ortak ve işbirliğine dayalı bir askeri yapıda resmen bir araya getirecek bir savunma ve güvenlik paktı hazırladığı duyuruldu. Filistinli özgürlük savaşçılarının bir yıl önce Siyonist varlığın kokuşmuş kalbinin derinliklerine vurduğu darbeden bu yana “İsrail'in” tabutuna çakılan en muazzam çiviyi temsil eden bu adım, Batı'da pek dikkat çekmedi. Bildirinin zamanlaması kesinlikle tesadüf değildi.
Paktı imzalayan tüm taraflar - ister devlet ister direniş hareketi olsunlar - Siyonist varlığın ya da müttefiklerinin saldırısına uğramaları halinde birbirlerine “kapsamlı” ekonomik, askeri ve siyasi yardımda bulunacaklardır. Daha da önemlisi, Direniş üyeleri arasında “koordinasyonu kolaylaştırmak” için özel bir ortak askeri karargah da kurulacaktır. Bu karargâh “askeri operasyonları ve krizlere müdahaleyi yönetmek için merkezi bir komutanlık olarak hizmet verecek ve planlı ortak askeri tatbikatlar yoluyla operasyonel yetenekleri güçlendirecektir.”
Anlaşma “sadece askeri işbirliğini geliştirmeyi” değil, aynı zamanda Direniş için “altyapı gelişimini desteklemeyi” de amaçlıyor - “askeri üsler ve eğitim merkezleri inşa etmede işbirliğinin potansiyel tehditlere karşı hazırlığı artırması bekleniyor.” İslam Cumhuriyeti milletvekilleri bu ittifakın hayata geçirilmesi halinde “bölgedeki güç dengesini önemli ölçüde değiştirebileceğine ve Batı Asya'da İsrail'in çıkarları doğrultusunda tahribat yaratmaya çalışan Batı etkisine karşı güçlü bir denge unsuru oluşturabileceğine” inanıyor.
Elbette son olaylar Batı Asya'daki “güç dengesinin” çoktan kesin bir şekilde Direniş lehine değiştiğini açıkça ortaya koymuştur. İran'ın 1 Ekim'de Siyonist varlığa yönelik eşi benzeri görülmemiş saldırısının ölçeği ve şiddeti, Tahran'ın “İsrail” ya da Batılı kuklacılarından ciddi bir misilleme beklemediğini göstermekle kalmadı, Tel Aviv'in karşılık olarak topyekûn savaş ilan edecek kadar gözü kara olması durumunda, Direniş'in kaçınılmaz olarak galip geleceğini de hesapladı.
Bu yıkıcı saldırının ardından okumakta olduğunuz yazının sahibi bu gazeteci, Tahran'ın bölgesel ve uluslararası düşmanlarına bir meydan okuma attığını ve bunun sonucunda ortaya çıkacak herhangi bir çatışmanın Siyonist varlığın nihai sonu ve İmparatorluğun Batı Asya'dan daha geniş çapta geri çekilmesi anlamına geleceğini bildiğini öne sürdü. Resmi bir Direniş askeri ittifakının hızla ortaya çıkması bu analizi doğrulama eğilimindedir. Artık bir sonraki hamleyi yapmak “İsrail ”e kalmıştır ki bu hamle onun son hamlesi olabilir.
'Askeri Müdahale'
İran'ın Siyonist varlığı vurmasından saatler önce İsrail işgal güçleri Lübnan'a yönelik geniş çaplı bir saldırı başlattı. O günden bu yana sivil alanları ve altyapıyı vahşice hedef alan IOF, bugüne kadar en az 1.400 masum insanın hayatına mal olurken sayısız insanın da yaralanmasına neden oldu. İsrailli liderler ve uysal Batılı gazeteciler tarafından başlangıçta Hizbullah'a yönelik “kesin istihbarata” dayanan “sınırlı bir kara müdahalesi” olarak çerçevelenen bu girişimi, Binyamin Netanyahu hükümeti şimdiden açıkça topyekûn bir savaşa dönüştürmeye çalışıyor.
Netanyahu, kendisinin ve bakanlarının 7 Ekim 2023'ten bu yana yaptığı pek çok açıklamanın, Siyonist varlığın Filistinlilere karşı soykırım niyetiyle hareket ettiğine ve UCM'nin “insanlığa karşı suçlar” iddianamesine önemli ölçüde katkıda bulunmuş olabileceğine dair dağ gibi yığılmış kanıtlar arasında yer almasından belli ki endişe duymuyor. İsrail lideri 9 Ekim'de Lübnan halkını, ayaklanıp IOF'nin ülkelerini Hizbullah'tan “kurtarmasına” yardım etmemeleri halinde “Gazze'de gördüğümüz gibi yıkım ve acı çekmekle” tehdit etti.
Bu tür bir kavgacılık ve ahlaksızlık Siyonist varlığın izleyicileri için iyi bir oyun. İsrailli bir haber spikeri Hizbullah lideri Seyyid Hasan Nasrallah'ın 27 Eylül'de öldürülmesini canlı yayında gururla kutlarken, Tel Aviv'in eğitim bakanlığı okulları kutlamalar düzenlemeye teşvik etti. IOF'nin Lübnan'ı işgal girişiminden bu yana Netanyahu'nun onay oranları yükseldi. Yerleşimci kolonisinin 7 Ekim'den bu yana aldığı amansız ekonomik ve askeri darbelerin ardından nihayet kendini affettirdiği ve Direniş'e karşı üstünlük sağladığı duygusu yerelde yaygın.
Yine de The Guardian'ın 6 Ekim'de kabul ettiği gibi, IOF'nin Lübnan'ı işgal girişiminin şimdiden büyük bir yıkıma yol açtığı kanıtlandı. Çok sayıda askerlerini kaybettiler, Hizbullah ise “kendi topraklarında savaşma gücünü koruyor... Bu çatışmaya hazırlanmak için neredeyse yirmi yılı vardı.” Haberin başka bir yerinde ise İran'ın 1 Ekim'de Tel Aviv'i vurduğu belirtiliyor:
“İsrail yönetiminin ilk başta iddia ettiği gibi önemsiz bir saldırı değil, aksine geniş çaplı bir saldırının sadece İsrail'in füze savunma sistemlerini alt etmekle kalmayıp Tahran'ın tespit ettiği hedeflere, bu cümleden olmak üzere birkaç askeri üsse, savaş başlıklarını isabetli bir şekilde patlatabileceğini [gösteriyor]. Tüm bunlar İsrail'in İran'a 'önemli' bir askeri karşılık vermeye hazırlandığı şu günlerde ciddi soru işaretleri yaratıyor.”
Guardian, İsrail'in Direniş'e karşı “hızla metastaz yapan çok cepheli savaşı” nedeniyle Siyonist varlığın “askeri ve istihbarat üstünlüğünün birçok cephede bocaladığını” kaydetti. Geçtiğimiz yıl aynı zamanda “İsrail'in, uzun süreli yıpratma çatışmalarına girmekten kaçınmak amacıyla devlet dışı aktörlere karşı kısa ve kararlı savaşlar vermeyi planlayan yeni operasyonel doktrinini de ciddi şekilde açığa çıkardı.” Bunun yerine, “tam tersi oldu.” Hamas, Hizbullah ve diğer direniş gruplarının safları her adımda daha da güçlendi.
'Caydırıcı Etki'
Direniş'in başarısının sırrı, seçkin emperyal dergi Foreign Affairs tarafından Haziran ayında yayınlanan ve pek fark edilmeyen bir makalede ortaya kondu. “Hamas Kazanıyor“ başlıklı makale, ‘İsrail'in başarısız stratejisinin düşmanını neden daha güçlü hale getirdiğini' ve ‘önemli ölçütlere göre Hamas'ın bugün 7 Ekim 2023'te olduğundan daha güçlü olduğunu” ayrıntılı bir şekilde ortaya koyuyor. “Büyüyen” grup o zamandan beri ‘Gazze'de inatçı ve ölümcül bir gerilla gücüne dönüştü' ve daha önce IOF tarafından ‘kolayca' temizlenen bölgelerde ‘ölümcül operasyonlar' başlattı.
Foreign Affairs bu “kapsamlı başarısızlığı” “Hamas'ın gücünün kaynaklarının büyük ölçüde yanlış anlaşılmasına” bağlıyor. Siyonist varlık, “büyük zararına”, “Gazze'de yol açtığı katliam ve yıkımın düşmanını daha da güçlendirdiğini” anlayamamıştır. Hamas'ın “kilit destek kaynağı”, “yerel toplumdan destekçi kazanma potansiyeli” ve “özellikle yeni nesil savaşçıları ve ajanları kendine çekme yeteneği ”dir.
Bu destek Hamas'ın “saflarını yenileyebileceği, kaynak kazanabileceği, tespit edilmekten kaçınabileceği ve genel olarak Siyonist varlığa karşı savaş yürütmek için gerekli insan ve maddi kaynaklara daha fazla erişebileceği” anlamına geliyor. “Genellikle ya aile üyelerini ya da arkadaşlarını kaybettikleri için öfkeli olan ya da [İsrail'in] ağır askeri güç kullanmasına daha çok öfkelenen” sıradan Filistinliler, Gazze sakinleri arasındaki ‘muazzam desteği' nedeniyle Hamas'a kitleler halinde katıldı ya da gruba bir tür yardım sağladı.
Filistinlilerin görüşlerini yansıtan anketler de bu sonucu destekliyor. Filistin Politika ve Anket Araştırmaları Merkezi tarafından Haziran 2023'ten itibaren 12 ay boyunca yapılan beş anket “çarpıcı bir bulgu ortaya koyuyor” - “neredeyse her açıdan Hamas bugün Filistinliler arasında 7 Ekim öncesine göre daha fazla desteğe sahip.” Toplamda, Filistinlilerin “iki katı” Hamas'ı birincil rakibi El Fetih'e tercih ediyor - %20'ye kıyasla %40. Ve Filistinlilerin %73'ü Hamas'ın o tarihi saldırıyı yapmakta “haklı olduğuna” inanıyor.
Batı Şeria'daki Filistinliler arasında da Siyonist varlığa karşı silahlı direnişe verilen destekte “özellikle” bir artış oldu. Burada yapılan anketler, Hamas'ın Gazze'de “İsrail'e” yönelik saldırılarına verilen desteğin “sürekli olarak yüksek seviyelerde seyrettiğini” ortaya koyuyor. Gazze'deki Filistinlilerin %60'ı mevcut savaşta bir aile ferdinin öldüğünü, dörtte üçünden fazlası ise bir aile ferdinin öldüğünü ya da yaralandığını bildiriyor ki bu iki rakam da Aralık 2023'e kıyasla önemli ölçüde yüksek.
Foreign Affairs, Hamas'ın 7 Ekim operasyonunu gerçekleştiren “savaşçı sayısının yaklaşık on katına” ulaştığını kaydediyor. Bu arada, “grubun yeraltı tünel ağının %80'inden fazlası planlama, silah depolama ve İsrail'in gözetiminden, yakalanmasından ve saldırılarından kaçmak için kullanılabilir durumda” ve “Gazze'deki üst düzey liderliğinin” “çoğu” hala sağlam. IOF'nin Filistinlileri “cezalandırması” Gazze veya Batı Şeria sakinleri üzerinde “önemli bir caydırıcı etki yaratmıyor” veya “Hamas'a olan desteklerini azaltmıyor”.
Foreign Affairs bu olgunun sadece Hamas'la sınırlı olmadığını, yorulmak bilmeyen Direniş'in tüm bileşenlerini kapsadığını kabul ediyor. Yayın organı, Siyonist varlığın 1982-1999 yılları arasında Güney Lübnan'ı vahşice işgali sırasında Şiiler arasında Hizbullah'a desteğin “geliştiğini” belirtiyor. Bu da grubun Beyrut'ta “küçük bir gizli” silahlı gruptan “ana akım bir siyasi partiye dönüşmesi” ve bugün en az 40,000 savaşçıdan oluşan özel bir askeri kanada sahip olmasıyla sonuçlandı. Foreign Affairs, “İsrail'in” Hamas'a karşı yürüttüğü savaşa ilişkin lanetleyici değerlendirmesini keskin bir sonuçla tamamlıyor:
“Savaş devam edecek, daha fazla Filistinli ölecek ve İsrail'e yönelik tehdit daha da büyüyecek.”
Siyonist varlığın Lübnan'ı işgalinin dehşeti muhtemelen bir süre daha devam edecek. Ancak ekonomik, askeri ve siyasi çöküşü de öyle. Bu arada Direniş her geçen gün daha da güçlenmekte, sadece varlığıyla bile Batı Asya içinde ve dışında kalpleri ve zihinleri giderek daha fazla kazanmaktadır. Siyonizm karşıtı hükümetleri ve Filistin özgürlük savaşçısı hareketleri birbirine bağlayan yeni, özel anlaşma nihayet “İsrail'in” ölüm fermanını imzalıyor.
Kit Klarenberg