İNTİZAR - Suriye Devlet Başkanı Beşar Esad'ın Pazar günü Tahran'a habersiz gelişi, Batı Asya jeopolitiğine dair bir başka ipucu daha yaratıyor. Birkaç saatlik kısa bir yolculukta Esad, İran İslam İnkılabı Rehberi Ali Hamanei ve Devlet Başkanı İbrahim Reisi ile görüşerek Şam'a döndü.
Bu, Suriye'deki çatışmanın patlak vermesinden bu yana son 11 yılda Esad'ın İran'a yaptığı ikinci ziyaret. Son fırsat, 2019'da, Devrim Muhafızları'nın seçkin Kudüs Gücü'nün karizmatik komutanı merhum Kasım Süleymani ile birlikte Suriye'nin çatışmadaki “zaferini” işaretlemek için geldiği zamandı. O zamandan beri Fırat ve Dicle'den aşağıya doğru çok sular aktı.
Rusya'nın Suriye'deki güçlerini yeniden konuşlandırabileceğine dair bazı spekülasyonlar var. İsrail istihbarat web sitesi DebkaFile Cuma günü şifreli bir şekilde “Suriye'de konuşlandırılan Rus birlikleri, Hmeimim, Kamışlı, Deyrizor ve T4 hava üslerinde toplanıyor ve bazılarının Ukrayna cephesine nakledilmeye hazır olduğunu bildirdi. DEBKAfile'ın askeri kaynakları, Rusların kilit üsleri İran Devrim Muhafızları ve Hizbullah'a devrettiğini bildiriyor”.
İlk bakışta, bu tabiri caizse bir nabız yoklama durumu. Moskova'ya rağmen bir söylem söz konusu değil. İran, Suriye'den herhangi bir büyük Rus askerinin çekilmesi konusunda kesinlikle olayın içinde olacaktır. Türk hava sahası Nisan ayından bu yana Rus uçaklarına kapalı ve 28 Şubat'ta Ankara, Rus savaş gemilerinin İstanbul ve Çanakkale Boğazlarından geçişini (Karadeniz'deki üslerine dönmedikçe) kısıtlamıştı.
Analistler Türkiye'nin kararlarını "Rus karşıtı" olarak yorumladılar, ancak Montrö Sözleşmesi'nin (1936) kapsamı altına giriyor ve daha yakından bakıldığında, kapı Karadeniz'deki herhangi bir NATO deniz yığınağına da kapalı olduğu için Moskova'nın lehine bile çalışabilirler. Rus gazeteleri, Moskova'nın Suriye'deki birliklerinin tedariğini temin etmek için İran ve Irak üzerinden hava koridorunu kullandığına dikkat çekti.
Nitekim Türkiye, güvenlik kaygıları örtüşen bir Karadeniz gücü ve aynı zamanda bir NATO gücü olarak Rusya ve Ukrayna'ya karşı hassas bir trapez hareketi yapıyor. Türkiye, NATO'nun teknik olarak Rusya ile savaş halinde olmaması ve Türkiye'nin AB üyesi bir ülke olmaması nedeniyle, Rusya'ya yaptırım uygulamak zorunda da olmadığı için ustaca manevra alanı yaratmıştır.
Türk liderliği Kremlin ile temasları aktif olarak besledi ve 2025'te tamamlandığında Türkiye'nin elektrik talebinin yüzde onunu karşılaması beklenen 20 milyar dolarlık Akkuyu Nükleer Santrali'nin (dört adet 1.200 MW VVER ünitesinden oluşan) inşası da dahil olmak üzere ekonomik ortaklık devam ediyor.
Yine Rus havayolu Aeroflot, turizm sezonu beklentisiyle Türkiye'ye uçuşlarına yeniden başladı. İster inanın ister inanmayın, Türkiye, Rus turistlerin Visa ve Mastercard'ın askıya alınmasını atlayarak Rusya'nın Mir adlı yerli ödeme sistemi aracılığıyla fonlarına erişmelerini mümkün kılarak Türkiye'ye seyahat etmelerine izin vermek için ustaca bir formül buldu! Geçen yıl yaklaşık 4,7 milyon Rus turist Türkiye'yi ziyaret etti ve toplam turist varışının %19'unu oluşturdu ve yıllık 10 milyar doları aşan bir gelir elde etti.
Rusya-İran ilişkileri söz konusu olduğunda, tablo büyük ölçüde Hindistan'ınkine benziyor – ne Rusya'yı destekliyor ne de karşı çıkıyor, ancak Rus müdahalesini kınamayı reddediyor ve ateşkes ve diyaloğu tek çözüm olarak tavsiye ediyor.
İran basınında çıkan haberlere göre, Rusya Başbakan Yardımcısı Aleksandr Novak, İran-Rusya Ortak Ekonomik Komitesi toplantısıyla bağlantılı olarak kısa süre içinde İran'ı ziyaret edecek. Görüşmelerde, iki ülke arasındaki "mali işbirliğinin güçlendirilmesi ve transit sorunlarının çözülmesi" ile petrol ve gaz alanlarında işbirliği yapılması, ticaret ve turizmin teşvik edilmesi konularına odaklanması bekleniyor. Tahran, Moskova ile bu tür bir yoldaşlığın Batı yaptırımlarının ruhuna aykırı olduğunu biliyor.
Moskova, Suriye'de aktif olarak yer almaya devam etme niyetinde. Rusya Cumhurbaşkanlığı Özel Ortadoğu Temsilcisi ve Dışişleri Bakan Yardımcısı Mihail Bogdanov geçen hafta Tass'a Rusya'nın, Kazakistan'ın Nur-Sultan kentinde Mayıs ayı sonunda Astana formatında Suriye konulu bir sonraki uluslararası toplantıyı planlamaya çalıştığını açıkladı. Bu, Rusya'nın Suriye'den ellerini çekmesi gibi mi görünüyor? Bogdanov'dan alıntı yapmak gerekirse, "Bunu Astana sürecinin garantörleri olan ortak İran ve Türkiye ile, ayrıca Suriye hükümeti ve muhalefet heyetleriyle zaten görüştük".
Resmi Suriye haber ajansı Sana, Esad'ın Tahran ziyaretini "çalışma ziyareti" olarak nitelendirdi. Gazete, Esad'ın Hamanei'ye "Amerika'nın dünya ülkelerine zarar vermek için kullandığı uluslararası terör sistemini yeniden inşa etmesine izin vermemek için işbirliğini sürdürmenin önemini" vurguladığını, ABD'nin "her zamankinden daha zayıf olduğunu" da ekledi.
Esad'ın İran liderliğiyle yaptığı görüşmelerden dört ana çıkarım var. Birincisi, Esad, Suriye'nin BAE ile (veya çatışmaya dahil olan diğer Arap ülkeleriyle) normalleşmesi ne olursa olsun, Suriye'nin İran ile ittifakına en yüksek önemi vermeye devam ettiğini net bir şekilde açıkça belirtti. Esad, Suriye'nin İran ile güvenlik, siyasi ve ekonomik alanlarda daha geniş bir koordinasyona hazır olduğunun altını çizdi.
İkincisi, Şam'ın Suriye'yi yabancı işgalinden kurtarmaya son vermek için Tahran'ın yardımına ihtiyacı var. Raisi Esad'a şunları söyledi: “Suriye topraklarının tamamı yabancı işgalcilerden kurtarılmalıdır. Bu işgal, zamanın akışına bırakılmamalı, işgalci güçler ve çeteleri sınır dışı edilmelidir”. Sana, Hamane'nin İran'ın "terörizme karşı zaferini tamamlaması ve ülkenin geri kalan topraklarını özgürleştirmesi için Suriye'yi desteklemeye devam edeceğini" vurguladığını belirtti.
Üçüncüsü, iki ülke Direniş Cephesi'nin etkinliği ve canlılığı konusunda fikir birliğine sahip. Esad, ABD'nin Batı Asya'daki etkisinin zayıflamasının ve İsrail'in bölgesel askeri üstünlüğünün sona ermesinin, İran ve Suriye arasındaki “güçlü bir şekilde devam etmesi gereken” stratejik ilişkilerin doğrudan bir sonucu olduğunu teyit etti.
Hamanei, Süleymani'nin Suriye'ye karşı ilginç bir şekilde özel bir sevgisi olduğunu ve bu ülke için kelimenin tam anlamıyla canını feda ettiğini hatırlattı ve Suriye meselesini "kutsal bir görev ve yükümlülük" olarak gördüğünü söyledi. Hamanei, Esad'a dokunaklı bir hatırlatmada bulunarak: “Bu bağ her iki ülke için de hayatidir ve zayıflamasına izin vermemeliyiz. Tam tersine elimizden geldiğince güçlendirmemiz gerekiyor” dedi. Raisi, babası Hafız Esad gibi Esad'ı "Direniş Cephesi'nin figürlerinden biri" olarak nitelendirdi.
Dördüncüsü, Esad, İran liderliğinin en üst seviyesinden İran'ın Suriye'nin zorluklarının üstesinden gelmesine yardımcı olacağına dair güvence aradı ve aldı. Bu, özellikle bölgesel siyasetin değiştiği ve Rusya'nın Ukrayna ile meşgul olduğu bir kavşakta çok önemlidir.
Suriye'de ABD önderliğindeki rejim değişikliği projesinin yeniden canlandırılması beklenemez ve Washington artık Basra Körfezi'ndeki müttefikleri ya da Türkiye üzerinde onların vekilleri olarak hareket etmelerini sağlamak için komuta etkisine sahip değil. Ancak Esad'ın sorunu, JCPOA, Yemen, İran-Suudi normalleşmesi, OPEC+ vb. gibi yeni sıcak noktalar ve güncel meselelerin bölgenin dikkatini çekmesiyle Suriye'nin ikinci plana düşmesidir.
Çatışma sona ermesine rağmen, Suriye hala yabancı işgali altında ve ekonomisi harap durumda. Donmuş bir çatışma statükoyu meşrulaştırabilir. Bu arada, İsrail kanatlarda bekliyor. Esad'ın Tahran ziyareti, İran'ın Suriye'nin böylesi kasvetli bir kaderden kurtulma stratejisinin temel dayanağı olmaya devam ettiğinin sinyallerini veriyor. İran Dışişleri Bakanı Hüseyin Emir Abdullahiyan Pazartesi günü yaptığı açıklamada, Esad'ın ziyaretinin “kardeşlik ve dostluk” ortamında gerçekleştiğini ve bunun stratejik ilişkilerde yeni bir sayfa açtığını ifade etti.
MK BHADRAKUMAR
Indian Punchline