İNTİZAR - Ukrayna savaşıyla ilgili Batılı resmi açıklamaların, medya analizlerinin ve yorumlarının tonu son haftalarda belirgin bir şekilde değişiyor. Umutsuzluğa varan bir yılgınlık duygusu hakim olmaya başladı ki bu durum 18 ay önce Rus tankları Ukrayna sınırlarını aştığında yaşanan, zafer beklentisine dayalı coşku ile tam bir tezat oluşturuyor.
Ukrayna'nın çok övülen yaz karşı taarruzu, kayda değer bir şey elde edemeden sona ererken, algılar ve varsayımlar da değişiyor.
Ukrayna'da halk, ordunun başarısız operasyonda çok sayıda kayıp vermesinden ve Batı tarafından tedarik edilen büyük miktarda askeri teçhizatın imha edilmesinden dehşete düşmüş görünüyor. Giderek artan sayıda genç Ukraynalı erkeğin zorunlu askerlikten kaçmak için ülkeyi terk ettiği bildiriliyor.
Ukrayna dışında, aralarında ittifakın genel sekreteri Jens Stoltenberg'in de bulunduğu NATO ülkelerindeki üst düzey yetkililer, vatandaşlarını sonu belli olmayan uzun bir savaşa hazırlanmaları konusunda uyarıyorlar. Bu durum, savaşın ve hükümetlerinin savaşa verdiği desteğin ekonomik ve mali sonuçlarından zaten muzdarip olan Avrupa halklarının hoşuna gitmeyecektir. Onlara Ukrayna ordusuna büyük miktarlarda pahalı silahlar gönderilerek savaşın kazanılabileceği söylendi. Ancak bu, gidişatı değiştiremedi ve bu silahların çoğu imha edildi ya da kullanılamaz hale geldi.
Bu süreçte Ukrayna'nın anlamlı bir şekilde bağımsız bir devlet olmaktan çıktığını ve son derece saldırgan ancak zayiat açısından (Ukraynalıların hayatları olmasa da Amerikalılar açısından) çekingen bir ABD politikasının sadece bir aracı ve vekili haline geldiğini söylemek abartı olmaz.
Yine de Washington, G-20 liderlerinin savaşı ve Ukrayna Devlet Başkanı Zelenskiy'i destekleyen bir açıklama yapmasını bile sağlayamadı; bu da küresel düzeni uzaktan kumandayla yönetme varsayımına büyük bir darbe vurdu.
Biden, daha önce yaptığı sofistike silah yardımlarının angajman kurallarını değiştirmede başarısız olmasının ardından şimdi de Ukrayna ordusuna uzun menzilli füzeler gönderme sözü veriyor. Bu, kalbini tehdit eden bu füzeleri ortadan kaldırma ve ABD'nin ona karşı yürüttüğü vekalet savaşını doğrudan bir savaşa dönüştürme tehdidinde bulunan Rus önderliği tarafından büyük bir provokasyon olarak görülmek zorundadır: sadece Ukrayna'nın kalbine karşı değil, belki de Avrupa'daki ABD üslerine, hatta ABD'nin kalbine karşı.
Ukrayna saldırısının sönümlenmesi ve Avrupa kışının yaklaşmasıyla birlikte Rusya hem askeri hem de psikolojik olarak üstünlüğü ele geçiriyor gibi görünüyor. Kış, Moskova'nın kasasının yararına olacak şekilde daha fazla enerjinin daha yüksek fiyatlarla tüketilmesi gerektiği anlamına geliyor. Sonuç olarak Avrupalılar arasında hoşnutsuzluk artacak ve hükümetlerinin ABD'ye boyun eğmesine karşı giderek daha fazla tepki göstereceklerdir.
Bu savaşın sona ermesi için öngörülebilir üç yol var.
Birincisi, Rusya'yı zayıflatmak ya da parçalamak amacıyla savaşın başlatılması ve tırmandırılmasında kilit rol oynayan Biden'ın görevden alınması ya da yeniden seçilmesinin engellenmesi için ABD içinde -kongre liderleri ve derin devlet unsurlarının zımni desteğini alan kamuoyundan- baskılar artabilir.
İkinci olarak Zelenskiy görevden alınabilir ya da bir suikast sonucu öldürülebilir ve yerine müzakere edilmiş barış önerilerine, ateşkese, Minsk anlaşmalarının uygulanmasına ve NATO dışında kalan tarafsız bir Ukrayna'ya daha yatkın bir başkan getirilebilir.
Üçüncüsü, ABD Rusya ile doğrudan bir savaşa sürüklenebilir, bu da nükleer misilleme ve tapınağın herkesin başına yıkılması ihtimalini arttırır.
Hangi sonucun daha olası olduğunu tahmin etmeye kalkışmayacağım, ancak önümüzdeki kışın ABD ve Batı için hoş olmayan sürprizlerle dolu olmasını bekliyorum.
Abdulbari Atvan
Rai Al Youm